Press
Z równą przyjemnością słuchałam też Doroty Szczepańskiej – wspaniały sopran i brawurowa interpretacja.
I also listened to Dorota Szczepańska with equal pleasure – a wonderful soprano and a brilliant interpretation.
W obsadzie solistów wyróżniły się bardzo dobre polskie głosy. Dorota Szczepańska jako Ismene czarowała ciepłą barwą sopranu koloraturowego i zróżnicowaną artykulacją.
Among the soloists, the excellent Polish voices stood out. Dorota Szczepańska, as Ismene, enchanted with the warm tone of her coloratura soprano and varied articulation.
Natomiast prawdziwym objawieniem premiery stała się Dorota Szczepańska jako Kleopatra – na przemian zmysłowa i zrozpaczona, kpiąca i zakochana, walcząca i uległa. Jej królowa miała seksapil i taneczną lekkość, połączone z nienagannym śpiewem, którego atutami są dźwięczne wysokie dźwięki i lekkie koloratury.
The true revelation of the premiere turned out to be Dorota Szczepańska as Cleopatra – alternately sensual and despairing, mocking and in love, combative and submissive. Her queen exuded sex appeal and a graceful, dance-like lightness, combined with impeccable singing characterized by resonant high notes and effortless coloraturas.
Natomiast Dorota Szczepańska jako Kleopatra stworzyła rzadko spotykaną w teatrze operowym kreację. Przekazy historyczne niosą, że Kleopatra była piękna, i młoda śpiewaczka taką była, od stóp zgrabnych nóg w złotych szpilkach po wymowne oczy. Miała czarować Cezara, więc czarowała (widzów – także). Z wokalną swobodą sypała Händlowskimi fioriturami, a słynną arię skargi Piangero w akcie III wykonała nie dość że z rozpaczą, to także ze zrozumiałym w tej sytuacji dramatu gniewem.
Dorota Szczepańska as Cleopatra created a rare portrayal in the world of opera theater. Historical accounts tell us that Cleopatra was beautiful, and the young singer was exactly that, from the tips of her graceful legs in golden heels to her expressive eyes. She was supposed to charm Caesar, and she did just that (as well as enchanting the audience). With vocal ease, she delivered Handel’s fiorituras, and in the famous lament aria Piangerò in Act III, she performed not only with despair but also with the anger fitting for the drama of the situation.
Le véritable éclat de la soirée provient de Dorota Szczepańska dans le rôle de Cleopatra. Dès qu’elle entonne V’adoro, pupille, elle enveloppe la scène d’une lumière vocale envoûtante. Son charisme naturel et sa présence scénique magnifient chaque note, notamment dans Piangerò la sorte mia, où elle réussit à toucher profondément le public par son interprétation empreinte de tristesse et de grandeur. Elle incarne une Cleopatra à la fois puissante et fragile, dans une prestation qui transcende les petits défauts techniques de la production.
The true brilliance of the evening comes from Dorota Szczepańska in the role of Cleopatra. As soon as she begins singing V’adoro, pupille, she envelops the stage with an enchanting vocal light. Her natural charisma and stage presence elevate every note, particularly in Piangerò la sorte mia, where she manages to deeply move the audience with her interpretation, filled with sorrow and grandeur. She portrays a Cleopatra who is both powerful and fragile, in a performance that transcends the minor technical flaws of the production.
Niesamowita Dorota Szczepańska w roli Cleopatry – uwodzicielska, teatralna, warsztatowy obłęd.
The incredible Dorota Szczepańska as Cleopatra—seductive, theatrical, and technically flawless.
Kleopatra w ujęciu Doroty Szczepańskiej, to czysta wirtuozeria, tak pod względem aktorskim jak i wokalnym. Jej Kleopatra zachwyca każdą frazą wysmakowanej ekspresji i finezją koloraturowych pasaży.
Cleopatra, as interpreted by Dorota Szczepańska, is pure virtuosity—both in acting and singing. Her Cleopatra captivates with every phrase of refined expression and the finesse of her coloratura passages.
W Kleopatrę z powodzeniem wcieliła się Dorota Szczepańska (sopran), głos świetnie ustawiony, mocny i ruchliwy. Śpiewaczka dobrze uchwyciła zalotną nutę Kleopatry, stając się godną następczynią Olgi Pasiecznik, która tę rolę kreowała przed laty w Warszawskiej Operze Kameralnej, jeszcze za dyrekcji Stefana Sutkowskiego.
Dorota Szczepańska successfully portrayed Cleopatra (soprano), with a voice that is well-positioned, strong, and agile. The singer beautifully captured Cleopatra’s coquettish tone, becoming a worthy successor to Olga Pasiecznik, who played this role years ago at the Warsaw Chamber Opera under the direction of Stefan Sutkowski.
…która to jednak pod względem muzycznym, aktorskim i ruchowym wybiła się w przedstawieniu na absolutne prowadzenie. Dorota Szczepańska wciąż zmieniająca cieliste kreacje, peruki, obuwie i kokietująca wszystkich, nie tylko Cezara, kazała bacznie śledzić, co artystka będzie nam jeszcze miała do powiedzenia. Absolutnym hitem w jej wykonaniu była najbardziej znana aria Piangerò la sorte mia, która na długo pozostaje w pamięci.
Musically, theatrically, and in terms of movement, she absolutely stood out in the performance, taking the lead position. Dorota Szczepańska, constantly changing her flesh-colored costumes, wigs, and shoes, and flirting with everyone—not just Caesar—kept the audience closely watching to see what more the artist had to offer. The absolute highlight of her performance was the most famous aria Piangerò la sorte mia, which lingers in memory for a long time.
Na premierze w Kleopatrę wcieliła się Dorota Szczepańska. Ta śpiewaczka zyskała moją sympatię programem Lamento Project. Od Monteverdiego do Stinga, który zaprezentowała w tegorocznych Ogrodach Muzycznych. A teraz jako Kleopatra zachwyciła mnie. Maksymalnie wykorzystała przewagę nad innymi postaciami, jaką stworzyli kompozytor z librecistą. Zmienia się nawet fizycznie, kiedy przebiera się za swoją służącą. Wychodząc przed kurtynę, za każdym razem wygląda inaczej. W każdej arii sugestywnie odsłania inny rys charakteru Kleopatry. Podczas jednej arii prawie tańczy. O perfekcji wokalnej, mogłabym w ogóle nie wspominać, bo jest ona u tej śpiewaczki oczywista.
In the premiere, Cleopatra was played by Dorota Szczepańska. This singer won my admiration with her Lamento Project program, from Monteverdi to Sting, which she presented at this year’s Ogrody Muzyczne (Musical Gardens Festival). And now, as Cleopatra, she amazed me. She maximally exploited the advantage that the composer and librettist gave her character over the others. She even physically transforms when she disguises herself as her servant. Every time she steps in front of the curtain, she looks different. In each aria, she vividly reveals a different facet of Cleopatra’s character. In one aria, she almost dances. I wouldn’t even need to mention her vocal perfection because, with this singer, it’s a given.
Dorota Szczepanska possède une voix de soprano vers le lirico léger, nourrie dans le medium et sur des graves subtilement poitrinés à l’occasion. Elle incarne avec une conviction touchante Hérodiade-Mère, personnage à la fois pervers et effacé derrière les intérêts de sa fille.
Dorota Szczepańska possesses a soprano voice leaning towards a light lyric quality, rich in the midrange and subtly chesty in the lower registers when needed. She embodies with touching conviction Herodias the Mother, a character who is both perverse and overshadowed by the interests of her daughter.
Dorota Szczepańska est une « Hérodiade la mère » chatoyante. Dès sa première intervention, on la sent séductrice et manipulatrice ce qui, vocalement, se traduit par une sensualité certaine que certains ports de voix d’abord étonnants (ils donnent une direction presque dansante à certaines phrases) mais, en fait, très à propos, expriment. La voix est riche et colorée. Lorsque le propos est plus directif (s’adressant à Hérode : « Oui, seconde les vœux de ton Hérodiade, de tous ceux qui te sont dévoués »), le ton change du tout au tout et cette sensualité vocale disparaît au profit d’une projection nette et toujours efficace.
Dorota Szczepańska is a dazzling „Herodias the mother.” From her very first appearance, one senses that she is a seductress and manipulator, which is vocally conveyed through a certain sensuality, with some initially surprising phrasings (giving almost a dance-like direction to some phrases) that are, in fact, very appropriate and expressive. The voice is rich and colorful. When the tone becomes more directive (addressing Herod : „Yes, support the wishes of your Herodias, of all those who are devoted to you”), the tone changes completely, and this vocal sensuality gives way to a clear and always effective projection.
Szczepańska operuje jasnym, lekkim, czystym sopranem i doskonale czuje epokę baroku.
Przepiękne było wykonanie słynnego „Lamentu Nimfy”, po którym artystka zebrała zasłużenie ogromne brawa, także za mistrzowskie uniesienie ładunku emocjonalnego tej wspaniałej muzyki.Szczepańska possesses a bright, light, and pure soprano and has an exceptional understanding of the Baroque era. Her performance of the famous „Lament of the Nymph” was stunning, earning her well-deserved applause for masterfully conveying the emotional depth of this magnificent music.
Dorota Szczepańska udowodniła, że potrafi odnaleźć się w różnych gatunkach muzycznych, posługując się stylową barokową manierą, ale także swobodnie przestawiając się, z zachowaniem zrównoważonego wyrównania rejestrów w muzykę „mniej poważną”, stając się wokalistką jazzową i rozrywkową. W niektórych momentach jej improwizacje przywoływały skojarzenia także z muzyką gospel.
Dorota Szczepańska has demonstrated her versatility across different musical genres. She excels in a stylish Baroque manner but can also effortlessly switch to lighter music genres while maintaining a balanced alignment of registers. She has successfully transitioned into a jazz and pop vocalist, and at times, her improvisations even bring to mind gospel music.
Dorota Szczepańska ha messo in campo un fraseggio tenero e malinconico, che ha fatto il paio con un timbro lunare ed evanescente, regalando al personaggio della madre una tridimensionalità attuale e compassionevole.
Dorota Szczepańska deployed a tender and melancholy phrasing, which paired with a lunar and evanescent timbre, giving the character of the mother a current and compassionate three-dimensionality.
Dorota Szczepanska incarne remarquablement son épouse et fait honneur au travail d’articulation et de prononciation de l’italien cher au directeur artistique puisqu’on n’imaginerait pas qu’elle ne parle pas couramment la langue de Dante. « Tenere Piante » est tout de nuances délicates, le son rond, les phrases bien conduites comme dans « Se a tante pene »
Dorota Szczepanska embodies his wife remarkably and does honor to the work of articulation and pronunciation of the Italian, dear to the artistic director, since one would not imagine that she does not speak Dante’s language fluently. “Tenere Piante” is all delicate nuances, the round sound, the well-conducted phrases as in “Se a tante pene”
Dorota Szczepańska w roli Galatei błysnęła rzadko spotykaną dojrzałością swobody wokalnej, jej piękny, pełen wielu barw sopran potrafił wyrazić wszystkie niuanse roli, od opętania zakochania do desperacji rozpaczy. Artystka posługuje się wspaniałym belcantem, skutecznie odnajdując się w stylu baroku, choć jej głos jest gotowy do kreowania partii mocniejszych, zapewne bez utraty słodyczy i techniki wyrazu. Była to świetna kreacja także dlatego, że śpiewaczka potrafiła zdynamizować tę partię także od strony dramatycznej.
Dorota Szczepańska in the role of Galatea shone with a rare maturity of vocal freedom, her beautiful soprano, full of many colors, was able to express all the nuances of the role, from the obsession of falling in love to the desperation of despair. The artist uses a wonderful belcanto, effectively finding herself in the Baroque style, although her voice is ready to create stronger parts, probably without losing the sweetness and technique of expression. It was a great creation also because the singer was able to make this part more dynamic from the dramatic side.
Aktorstwo w tak idiomatycznym gatunku, jak barokowa opera pastoralna nie należy do najłatwiejszych, dlatego to jej należy się najwięcej uznania za połączenie wspaniałego występu wokalnego z przekonującą prezencją na scenie.
Acting in such an idiomatic genre as baroque pastoral opera is not the easiest thing to do, so she deserves the most credit for combining a great vocal performance with convincing stage presence.
Nimfie można przypisać najwyższe kwalifikacje operowe, doskonałą prezencję sceniczną, świetnie prowadzony głos, wyrazistą, przekonującą grę aktorską. […]
Nymph can be credited with the highest operatic qualifications, excellent stage presence, excellent voice, expressive, convincing acting. […]
Mit ihrem klaren, hellen Sopran beweist Dorota Szczepanska, dass düstere Gemütswolken höchsten Hörgenuss bescheren können. […]
Dorota Szczepanskas klare Sopranstimme passt bestens zur Rolle der leidenschaftlich Liebenden und von der Liebe Enttäuschten. Ohne übertrieben theatralisches Vibrato, frei von lautstarker Effekthascherei, bezaubert sie durch ein nuancenreiches Klangbild.With her clear, bright soprano, Dorota Szczepanska proves that dark emotional clouds can bring the greatest listening pleasure. […]
Dorota Szczepanska’s clear soprano voice suits the role of passionate lovers and those disappointed by love perfectly. Without exaggerated theatrical vibrato, free from loud showmanship, it enchants with a nuanced sound.
Po dołączeniu do zespołu sopranistki Doroty Szczepańskiej powrócono do Haydna. Jego The Slave’s Lament stanowi raczej marginalium, ale przygotował grunt pod kantatę Arianna a Naxos – muzyczno-dramatyczne studium osamotnienia. Szczepańska zinterpretowała utwór z wyczuciem zarówno w przepełnionych pustką recytatywach, jak i w burzliwym, popisowym finale (powtórzonym potem na bis).
After the soprano, Dorota Szczepańska, joined the group, Haydn was returned back. His The Slave’s Lament is rather marginalium, but it prepared the ground for the cantata Arianna and Naxos – a musical and dramatic study of loneliness. Szczepańska interpreted the piece with sensitivity both in recitatives filled with emptiness and in a stormy, spectacular finale (repeated later for an encore).
Występ Martyny Pastuszki i {oh!} Orkiestry Historycznej był idealnym zwieńczeniem czterech koncertowych wieczorów. Jego dopełnieniem było brawurowe wykonanie partii lamentującej córki Minosa przez zaproszoną do wspólnego występu z zespołem wybitną polską sopranistkę Dorotę Szczepańską.
The performance by Martyna Pastuszka and {oh!} Orkiestra Historyczna was the perfect ending to four concert evenings. It was complemented by a daring performance of the part of the lamenting daughter of Minos by the outstanding Polish soprano, Dorota Szczepańska, invited to a joint performance with the ensemble.
Sia le parole, sia la musica di “Volin pure lontano dal sen” ci sembrano esprimere la percezione dell’indebolirsi d’un legame e la volontà d’illudersi di poterlo restaurare. Siamo stati quindi ben lieti di sentirla affidata, questa volta, alla Madre, la bravissima Dorota Szczepańska, che ha saputo trarne il ritratto d’una donna alle soglie dello sfiorire (sia chiaro che l’effetto non deriva in alcun modo dalla voce, ma dall’eccellente interpretazione). Lo scorrevole accompagnamento in terzine dai tipici e reiterati attacchi in levare è stato realizzato alla viola da gamba da Marc de La Linde, con una bellezza di suono e una convergenza di fraseggio con il soprano polacco che hanno fatto già di questa pagina potenzialmente “decorativa” uno dei punti salienti della serata. Non meno efficaci sono stati gl’interventi della Szczepańska nei “cori” dei discepoli del Battista e nei recitativi e insieme che le competono.
Both the words and the music of „Volin pure lontano dal sen” seem to us to express the perception of the weakening of a bond and the desire to delude oneself of being able to restore it. We were therefore delighted to hear it entrusted, this time, to the Madre, the talented Dorota Szczepańska, who was able to draw from it the portrait of a woman on the verge of fading (it is clear that the effect does not derive in any way from the voice, but excellent interpretation). The smooth accompaniment in triplets with typical and repeated upbeat attacks was created on the viola da gamba by Marc de La Linde, with a beauty of sound and a convergence of phrasing with the Polish soprano that have already made this potentially „decorative” side one of the highlights of the evening. No less effective were Szczepańska’s interventions in the „choirs” of the Baptist’s disciples and in the recitatives in which they simultaneously compete.
Le Qui tollis voit dialoguer la flûte, associée au basson, avec la soprano Dorota Szczepanska, des cordes inquiètes, voire tourmentées dans la première partie, puis rayonnantes. La voix est bien conduite, colorée, aux aigus aisés, égale dans tout le registre.
The Qui tollis sees the flute, associated with the bassoon, interacted with the soprano Dorota Szczepanska, strings uneasy, even tormented in the first part, then radiant. The voice is well conducted, colorful, with easy treble, equal throughout the register.
La bellezza del timbro e la purezza cristallina della voce della Szczepanska, insieme ad una piena conoscenza dello stile barocco, è stato dimostrato anche nell’aria di apertura, dedicata dal De Carlo al Maestro Moricone, recentemente scomparso, la splendida aria di Susanna dall’Oratorio omonimo di Stradella, uno dei miei preferiti “Da chi spero aita”, tra le più straordinarie arie patetiche mai scritte, cantata meravigliosamente con struggente malinconia, uno delle più belle esecuzioni da me ascoltata.
The beauty of the timbre and the crystalline purity of Szczepanska’s voice, together with a full knowledge of the Baroque style, was also demonstrated in the opening aria, dedicated by De Carlo to the recently deceased Maestro Moricone, the splendid aria of Susanna from Stradella’s homonymous oratorio, one of my favorites “Da chi spero aita”, one of the most extraordinary pathetic arias ever written, wonderfully sung with poignant melancholy, one of the most beautiful performances I have ever heard.
bardzo sympatyczny, radosny wieczór, umiejętne wyeksponowanie artystycznego mistrzostwa wszechstronnej wokalistki, obdarzonej znakomitym głosem i urodą.
a very nice, joyful evening, skilfully displaying the artistic mastery of a versatile singer, gifted with an excellent voice and beauty.
Maria (Dorota Szczepanska), die eine Schwester, singt mit lieblich-lyrischem Sopran und leidet eher innerlich.
Maria (Dorota Szczepanska), the one sister, sings with a lovely lyric soprano and suffers more internally.
In der Rolle der Maria blitzt Dorota Szczepanskas heller Sopran gleißend hervor und malt in der dramatischen Arie „Gottes Liebe” subtile Nuancen.
In the role of Maria, Dorota Szczepanska’s bright soprano gleams and paints subtle nuances in the dramatic aria „Gottes Liebe”.
— Babette Kaiserkern „Der Tagesspiegel”
Allen voran überstrahlt Dorota Szczepanska die Solistenriege mit ihrem farbig sprühenden, leuchtenden Sopran – sei es beim Wechselgesang mit dem professionell chorisch verstärkenden Vokalensemble, sei es im anrührenden Terzett des „Benedictus“ neben ihren männlichen Kollegen oder in der ausdruckstarken koloraturreichen „Qui sedes“ – Arie zu der sie sich mit hörbarem Vergnügen elegant und formvollendet aufschwingt, ein Hochgenuss, wenn sich dazu auch noch in ebenbürtiger Manier bezaubernd perlende Flötenläufe gesellen.
Above all, Dorota Szczepanska outshines the team of soloists with her colorful, sparkling, luminous soprano – be it in the alternating vocals with the professionally reinforcing vocal ensemble, be it in the touching trio of „Benedictus” next to her male colleagues or in the expressive, colorful „Qui sedes” aria to which she swings up elegantly and perfectly with audible pleasure, a delight when it is accompanied by the enchanting pearly flute running in an equal manner.
— Heike Haberi „Donaukurier“
Gleichwohl erkannte man bald, dass Dorota Szczepanska als Semele auf der Bühne stand. Mit ihrer bestens ausgebildeten Stimme und einer variationsreichen Darstellungskunst erfüllte sie die Riesen-Rolle der in sich selbst verliebten Jupiter-Geliebten mit vibrierendem Leben. Ihre Koloraturen kamen virtuos und ihre Übergänge ins Pianosingen berührten unmittelbar.
Nevertheless, it was soon recognized that Dorota Szczepanska was on stage as Semele. With her well-trained voice and a varied art of representation, she filled the gigantic role of the self-indulgent Jupiter lover with vibrant life. Her coloratura came with virtuosity and her transitions into piano singing touched immediately.
Dorota Szczepańska była w nieco trudniejszej sytuacji. Nie miała dużo czasu na przygotowania, bo o tym, że zastąpi chorą Ewę Leszczyńską, dowiedziała się w przeddzień koncertu. Jak wielkim wyzwaniem musiał być dla niej udział w tym koncercie zobaczyliśmy, kiedy po zakończeniu arii Vagante Armatea face et anguibus z oratorium Juditha Triumphans Georga Friedricha Händla, artystka znacząco zasymulowała ocieranie potu. Opanować taką arię w jeden dzień to wielka sztuka. A wykonać ją tak brawurowo, jak udało się to Dorocie Szczepańskiej – mistrzostwo. Byłem także pod wrażeniem pozostałych arii, a także tego, jak artystka potrafi nawiązać relację z zespołem instrumentalnym. Chwilami również go prowadzić.
Dorota Szczepańska was in a slightly more difficult situation. She did not have much time to prepare, because she found out about the fact that she would replace the sick Ewa Leszczyńska the day before the concert. We saw how challenging her participation in this concert must have been when, after the end of the aria Vagante Armatae face et anguibus from Georg Friedrich Handel’s oratorio Juditha Triumphans, the artist significantly simulated wiping sweat. Mastering such an aria in one day is a great art. And to perform it as daringly as Dorota Szczepańska managed – a championship. I was also impressed with the other arias, as well as with the artist’s ability to establish a relationship with the instrumental ensemble. Sometimes also lead it.
Wręcz brawurowo w (pierwszą dużą sceniczną) rolę księżniczki Tamiri wcieliła się naturalną grą, swobodnym śpiewem i urodą zgrabnej blondynki Dorota Szczepańska. Również piękne doprawdy arie dawały jej barwnemu sopranowi pole do popisu.
Indeed daringly Dorota Szczepańska portrayed (first major stage) role of Princess Tamiri with her natural play, free singing and the beauty of a shapely blonde. Also, really beautiful arias gave her colorful soprano scope to show off.
Dorota Szczepańska znakomicie spisała się w partii solistki, nasycając słowa Siwka dramatyczną ekspresją.
Dorota Szczepańska did an excellent job as a soloist, saturating Siwek’s words with dramatic expression.
— Karolina Kolinek-Siechowicz / Ruch Muzyczny
Niezapomnianym przeżyciem było wysłuchanie sopranistki Doroty Szczepańskiej. Mieliśmy możliwość podziwiać jej niezwykły głos, przepięknie współgrający z chórem i muzykami.
It was an unforgettable experience to listen to the soprano singer Dorota Szczepańska. We had the opportunity to admire her extraordinary voice, beautifully harmonizing with the choir and musicians.
— Janina Czerwińska